Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Στο δρόμο του Δεκέμβρη του 2008


 Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου 2008 όταν ο δεκαπεντάχρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός, από την σφαίρα ειδικού φρουρού, στα Εξάρχεια. Η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού από αστυνομικό, που προστέθηκε δίπλα στις τόσες και τόσες κρατικές και παρακρατικές δολοφονίες και επιθέσεις, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.  Ήταν η αφορμή για να βγούνε στους δρόμους όλων των πόλεων μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι και κάθε αποκλεισμένος που δεν είχε φωνή, καθένας και καθεμία που έβλεπε τα όνειρά του/της να «δολοφονούνται» και την ζωή του/της να υποβαθμίζεται. Η απάντηση της κυβέρνησης απέναντι στην εξεγερμένη νεολαία που έμπαινε τότε στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων και συγκρούσεων,  ήταν ακόμα περισσότερη κρατική καταστολή και βία, ενώ την ίδια στιγμή  χάριζε το πρώτο τότε πακέτο των 28 δις στις τράπεζες.

 -Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες… ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες. 

Η εξέγερση του Δεκέμβρη η πρώτη εξέγερση στη χαραυγή της κρίσης, ανέδειξε την ανασφάλεια και τα αδιέξοδα μιας ολόκληρης γενιάς  που αντιλαμβανόταν από τότε ότι θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες. Μιας γενιάς που καλούταν και καλείται να πληρώσει τα βάρη μιας κρίσης που δε δημιούργησε η ίδια, αλλά οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, οι τράπεζες και το κεφάλαιο που τώρα έρχονται να βγάλουν ακόμα μεγαλύτερα υπερκέρδη σε βάρος του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας.

Τέσσερα χρόνια μετά, η νεολαία των 700 € τότε, έχει γίνει σήμερα η νεολαία της επισφάλειας και της ανεργίας. Η νεολαία που τότε πάλευε για δημόσια και δωρεάν παιδεία, σήμερα παλεύει και για την επιβίωση της. –Το ποτήρι που τότε ξεχείλισε είναι ακόμα γεμάτο... 
Η πολιτική της λιτότητας και της καταστολής συνεχίζεται. Η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗ.ΜΑΡ.) αφού εξαπάτησε προεκλογικά τον ελληνικό λαό, συνεχίζει την ίδια πολιτική των Μνημονίων που οδηγεί στη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. [...]
Στόχο έχουν να μειώσουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις, να ιδιωτικοποιήσουν όσους δημόσιους οργανισμούς έχουν απομείνει, να καταργήσουν τις κοινωνικές δομές σε παιδεία, υγεία, εργασία και ασφάλιση. Ενώ εκβιάζουν καθημερινά την ελληνική κοινωνία πως αν δεν παρθούν τα μέτρα θα χρεοκοπήσει η χώρα και θα βγει από το ευρώ, την ίδια στιγμή χαρίζουν στις χρεοκοπημένες τράπεζες δις ευρώ και μειώνουν την φορολογία στις μεγάλες επιχειρήσεις και στους εφοπλιστές.

Η πολιτική των μνημονίων δεν είναι άλλη από αυτή που έχει οδηγήσει στην υποχρηματοδότηση, και επομένως στην συνολική απαξίωση, του δημόσιου σχολείου σήμερα. Είναι η πολιτική των περικοπών, των ελλείψεων σε καθηγητές, των συγχωνεύσεων και καταργήσεων πολλών σχολείων. Λογικές συνέπειες των παραπάνω είναι αίθουσες χωρίς θέρμανση, υπεράριθμα τμήματα, ανεπάρκεια σχολικών υποδομών, αύξηση ποσοστών παιδιών που εγκαταλείπουν το σχολείο ακόμα και φαινόμενα υποσιτισμού σε σχολεία. Είναι το μοντέλο της παιδείας για λίγους, του μαθητή χωρίς ελεύθερο χρόνο, χωρίς δικαίωμα στην κριτική σκέψη. Η πολιτική αυτή πάει χέρι-χέρι με την καταστολή και με μια δημοκρατία που μας χωράει ολοένα και λιγότερο. Η βία και τα χημικά στις πορείες, η αστυνομία σε κάθε γωνία,  οι «τηλεεισαγγελείς» στα κανάλια, η στοχοποίηση όσων αντιστέκονται ακόμα και οι διώξεις μαθητών στα σχολεία δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο αυτών που αποφασίζουν και καταστρέφουν το μέλλον μας.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση τα σχολεία μας πρέπει να γίνουν χώροι αμφισβήτησης, πολιτικοποίησης και ανατροπής. Χρέος της γενιάς μας είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Κάθε σχολείο μέσα από συλλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες και συνελεύσεις να γίνει κοιτίδα αμφισβήτησης και αγώνα . Μαζί με τους καθηγητές  που κι αυτοί πλήττονται να καλλιεργήσουμε την κουλτούρα της συλλογικότητας, της ισότητας, της αλληλεγγύης και του αγώνα κόντρα στη λογική της απάθειας, του τυφλού ανταγωνισμού αλλά και στις πρακτικές του μίσους, των ρατσιστικών και φασιστικών φαινομένων και της ξενοφοβίας.  Δεν θα τους αφήσουμε να μας κάνουν μια χαμένη γενιά, ξέρουμε τι μας ετοιμάζουν, εκείνοι όμως δεν ξέρουνε τι τους περιμένει!    

 «…Συντρόφισσα, σύντροφε, Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς, οι πιο μικροί, απ’ αυτή τη γωνιά του κόσμου σε χαιρετάμε. Δέξου το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας γι’ αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Ευχαριστούμε….» (Χαιρετισμός του υποδιοικητή Marcos των Zapatistas στις εξεγερμένες και εξεγερμένους στην Ελλάδα)    

Όλοι και όλες στην πορεία στις 8.00 μ.μ. από την πλατεία του Αγίου Δημητρίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου