 |
| "Η Τέταρτη Τάξη" (πίνακας του Ιταλού ζωγράφου Giuseppe Pelliza da Volpedo) |
Από τους ηρωικούς αγώνες
των εργατών στο Σικάγο του 1886, η 1η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης και αγώνα
ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την κοινωνική αδικία.
Τα
τελευταία χρόνια ο κόσμος τη εργασίας βιώνει, σε όλες σχεδόν τις χώρες,
την πιο ακραία επίθεση με στόχο την κατάργηση όλων αυτών των δικαιωμάτων που με
αγώνες κατέκτησε στη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα. Το παγκόσμιο κεφάλαιο
επιτίθεται στον κόσμο της εργασίας σε μια προσπάθεια να ξαναφέρει τις
εργασιακές σχέσεις έναν αιώνα πίσω, με μισθούς κάτω από τα όρια της
φτώχειας, ακραία ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, απολύσεις,
κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση στην πράξη ακόμα και του 8ώρου και
γενικώς κατάργηση κάθε εργασιακού συλλογικού και κοινωνικού δικαιώματος.
Στη χώρα
μας η επίθεση αυτή πήρε ιδιαίτερα άγρια μορφή με τα μνημόνια των τελευταίων 5
ετών όταν, με πρόσχημα την κρίση χρέους που ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων
πολιτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων, επιχειρήθηκε η πλήρης ισοπέδωση των
εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Το χρέος το οποίο δεν αποτελεί ευθύνη
των εργαζομένων δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των τραπεζιτών
και της ολιγαρχίας και με βάση αυτό λεηλατήθηκε κυριολεκτικά η ελληνική
κοινωνία. Με μια σειρά μνημονιακούς νόμους οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
υποταγμένες πλήρως στις επιταγές των δανειστών μείωσαν τους μισθούς και τις
συντάξεις μέχρι και 50%, απέλυσαν εργαζόμενους στο δημόσιο, διευκόλυναν τις απολύσεις
στον ιδιωτικό τομέα και οδήγησαν πάνω από ένα εκατομμύριο συνανθρώπους μας στην
ανεργία και χιλιάδες νέες και νέους στη μετανάστευση. Ταυτόχρονα κατήργησαν
ουσιαστικά τις συλλογικές συμβάσεις, ανέδειξαν την ελαστική εργασία και την
ενοικίαση εργαζομένων σε κυρίαρχο εργασιακό μοντέλο και επιχείρησαν στην ουσία
τη σταδιακή μετατροπή όλης της χώρας σε μια «ειδική οικονομική ζώνη».
Η
κοινωνία και ο κόσμος της εργασίας αντιστάθηκε και αγωνίστηκε όλο αυτό το
διάστημα έχοντας συχνά να αντιμετωπίσει την σκληρή καταστολή των
μνημονιακών κυβερνήσεων. Οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες συνέβαλαν
στην εκλογική ήττα των μνημονιακών δυνάμεων και στην ανάδειξη της αριστεράς
στην κυβερνητική εξουσία.
Αποφασιστικά
στη πρώτη γραμμή της σύγκρουσης!
Σήμερα ο
αγώνας συνεχίζεται. Η κυβέρνηση υλοποιώντας τις προεκλογικές της
δεσμεύσεις προωθεί σχέδια νόμου για επαναφορά των εργατικών δικαιωμάτων, του
κατώτερου μισθού, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την επαναπρόσληψη των
απολυθέντων στο Δημόσιο και την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Παράλληλα, όμως, συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση και οι πιέσεις, οι πολιτικοί
εκβιασμοί από πλευράς δανειστών, ξένων και ντόπιων οικονομικών συμφερόντων που
αντιτίθενται σε οποιαδήποτε προσπάθεια επανακατοχύρωσης και προστασίας
εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και απαιτούν την πλήρη υποταγή της νέας
κυβέρνησης.
Στα
πλαίσια αυτά σήμερα ο αγώνας των εργαζομένων αποκτά ιδιαίτερα κοινωνικά και
ταξικά χαρακτηριστικά. Μέσα από την ανυποχώρητη σύγκρουση να καταφέρουμε να
κάνουμε τον νεοφιλελευθερισμό μαζί με τα αποτελέσματα των μνημονίων παρελθόν.
Για την αναδιανομή του πλούτου υπέρ του κόσμου της δουλειάς. Για τη διαγραφή
του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Για την παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τις
ανάγκες της κοινωνίας και όχι το κέρδος.
Απέναντι
λοιπόν στις δυνάμεις της συντήρησης που θέλουν να γυρίσουν το χρόνο πίσω και
στις εγχώριες και παγκόσμιες οικονομικές ελίτ, που οδηγούν ανθρώπους στην
εξαθλίωση και κοινωνίες στην καταστροφή προκειμένου να αυξήσουν
ακόμα περισσότερο την κερδοφορία τους, οι εργαζόμενοι απαντούν με ενότητα
και αγώνα.
Την 1η
του Μάη όλες και όλοι δίνουμε δυναμικό παρών στις πρωτομαγιάτικες απεργιακές
συγκεντρώσεις. Απαντάμε στους εκβιασμούς. Οι αγώνες μας για κατοχύρωση και
διεύρυνση των δικαιωμάτων μας, για δημοκρατία, για μια ζωή με αξιοπρέπεια θα
νικήσουν. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει ένα λαό αποφασισμένο!
ΖΗΤΩ Η 1Η
ΜΑΗ – Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
