Νέε/Νέα, Άνεργε/Άνεργη
Εδώ και 3 χρόνια, κυβερνήσεις, “σοσιαλιστών”, τραπεζιτών, και “εθνικών σωτήρων” μαζί με Μνημόνια, Ευρωζώνη, ναζιστές, και ΜΑΤ έχουν επιστρατευτεί από το κεφάλαιο για έναν πολύ απλό σκοπό: Να υποτιμήσουν την αξία της εργατικής μας δύναμης, τις ανάγκες μας, την ζωή μας.
Εδώ και 3 χρόνια, με άλλο λόγο κάθε φορά (χρέος, ανταγωνιστικότητα, διεθνείς δεσμεύσεις και πάλι από την αρχή) πιέζουν προς τα κάτω το όριο των αναγκών μας, μας πιέζουν προς το περιθώριο.
Η γενιά των 700 Ευρώ παλεύει πλέον για τα 400 Ευρώ, μεταξύ μετανάστευσης και ανεργίας, κατάθλιψης και φτώχειας. Η γενιά της εργασιακής περιπλάνησης και των “απασχολήσιμων”, γίνεται με φαστ τρακ διαδικασίες η γενιά των ανακυκλούμενων ανέργων.
Ατέλειωτα διαστήματα ανεργίας, διακοπτόμενα από σύντομα διαλείμματα κακοπληρωμένης εργασίας. Σε αυτό το διάστημα η εργασία έγινε ωφέλεια και οι εργαζόμενοι… ωφελούμενοι.
Με όχημα τα μνημόνια, επιχειρούν να επιβάλλουν ένα νέο μοντέλο υποτίμησης της εργασίας, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν είμαστε ούτε εργαζόμενοι ώστε να τυγχάνουμε των σχετικών δικαιωμάτων που απορρέουν από το εργατικό δίκαιο· ούτε όμως και άνεργοι οπότε δεν δικαιούμαστε κρατική πρόνοια και προστασία. Ακόμα και το περιεχόμενο της ίδιας της εργασίας αλλοιώθηκε για να μετονομαστεί πρόσφατα σε «απασχόληση» και σήμερα σε ωφέλεια.
Οι «από πάνω» παλεύουν με τα πιο παλιά και δοκιμασμένα κόλπα του κεφαλαίου σε περίοδο κρίσης· με τον κοινωνικό αυτοματισμό, τον ρατσισμό, την αυτο-ενοχοποίηση να χρησιμοποιούνται για να στρέψουν τον φτωχό ενάντια στον πιο φτωχό, τον έλληνα απέναντι στον μετανάστη. Με την διαίρεση των πολλών, ώστε οι πλούσιοι να συνεχίζουν να συσσωρεύουν κέρδη μέσα από την κοινή μας δυστυχία. Σπρώχνοντας μας όλους, με την βοήθεια των υπηρετών της Χρυσής Αυγής, σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Ένα βαρέλι “μόνο για φτωχούς”, είτε Έλληνες είτε ξένους.
Τρία χρόνια υποτιμάνε την ζωή μας· δεν θα υποτιμήσουν την νοημοσύνη μας!
Η δυνατότητα μιας κυβέρνησης από το λαό, για το λαό, με το λαό δεν πρέπει να χαθεί...
Σε μια εποχή που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους, που τα οράματα για μια καλύτερη ζωή έχουν συκοφαντηθεί και απαξιωθεί, τα κοινά μας συμφέροντα και οι κοινοί μας αγώνες συνεχίζουν να κρατάνε ζωντανή την ελπίδα. Τρία χρόνια τώρα, απέναντι στα ψέματα, την καταστολή, τον αυταρχισμό και τον ναζισμό, η ελπίδα συνεχίζει να αναπνέει όσο η αγωνιζόμενη κοινωνική πλειοψηφία επιμένει. Όσο η νεολαία συνειδητοποιεί, κόντρα στα ΜΜΕ και στους “ειδικούς κάθε είδους”, ότι η ανατροπή δεν θα σημάνει το τέλος μας, αλλά το τέλος των καταπιεστών μας. Να φανταστούμε όλα αυτά που μπορούμε και πρέπει να ζήσουμε, σε μια κοινωνία χωρίς μνημόνια! Ότι είναι χειροπιαστό ενδεχόμενο να προκύψει σήμερα, μέσα από τους αγώνες μας, μια κυβέρνηση που θα προκύψει από τους πολλούς και θα υπηρετήσει τους πολλούς, που σήμερα ασφυκτιούν...
Είσαι ένας/μία από αυτούς δεν μπορούν (ή δεν επιλέγουν) να μεταναστεύσουν;
Είσαι ένας/μία από αυτούς που δεν μπορούν να ξεκινήσουν μια δική τους δουλειά;
Είσαι ένας/μία από αυτούς που δεν έχουν επιλογή;
Σε προσκαλούμε να συζητήσουμε αυτά και άλλα σχετικά ερωτήματα
το Σάββατο 1 Ιουνίου στις 20:30 στον Προαύλιο Χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης
με τη συμμετοχή των:
Κώστα Μπάρκα (Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ)
και Σπύρου Ραπανάκη (Μέλος του Δικτύου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων).
Γραφείο τύπου Νέων ΣΥΡΙΖΑ Άρτας
29/05/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου